Hoe belangrijk ben je zelf nou eigenlijk?
Als mens, als ondernemer, als medewerker, hoe belangrijk ben je zelf nou eigenlijk?
Ik spreek veel mensen die als vanzelf de ander voorop zetten, de ander helpen. Of hetgeen waarvan ze overtuigd zijn dat het toch echt NU moet gebeuren, maar al te vaak voorop zetten. Het zelf wordt vergeten. Soms gaat dat goed, soms lopen ze helemaal leeg.
Hoe zorg je voor meer beweging in jezelf?
De afgelopen weken start ik een aantal dagen van de week de ochtenden met “de Break out tijdens de lockdown” online sessies van Siets Bakker. Een heerlijke start die me zoveel brengt. Vooral het kijken naar hoe we in beweging blijven in een gekke tijd. We zitten massaal een beetje in de overlevingsmodus en daarin zetten we onszelf vast. Het is veel fijner om jezelf innerlijk, geestelijk en fysiek in beweging te houden, dan jezelf schrap te zetten. Te leven in plaats van te overleven.
Beschikbaar zijn voor jezelf zorgt voor die beweging
Net als Siets ben ik iemand die altijd veel van mezelf moe(s)t. Als ik even een klusje te doen had, kon ik met grote tegenzin eraan gaan zitten. Ik raffelde het af zonder plezier. Vervolgens merkte ik dat ik eigenlijk nog veel meer werk eraan had…. Het leek nooit klaar.
Als ik dat vergelijk met de momenten dat ik bewust kies om iets juist even niét te doen, maar pas wanneer ik er klaar voor ben, was dat altijd een enorm verschil!
Ken je dat? In de ochtend heb je iets te doen, waar je op dat moment helemaal geen zin in hebt. Het lood zakt je al in de schoenen als je er aan denkt. Je besluit een wandeling te maken en de boodschappen te doen voor het avondeten. Even niets. Dat doe je ook. Na de lunch kruip je achter je laptop en heb je datgene waar je echt geen zin in had voor je het weet zo geklaard? Dat is beschikbaar zijn voor iets. Niet vanuit het moeten, maar vanuit beschikbaar zijn. Dan is er flow.
En ow mensen wat ervaar ik nu iedere dag hoe belangrijk het is om beschikbaar te zijn! Beschikbaar in het geheel. Voor mezelf. Pas vanuit die laag, kunnen we beschikbaar zijn voor de context en pas daarna voor de ander.
Ik geef je een voorbeeld
Onlangs zou ik met een vriendin en mede ondernemer een opstelling doen. Op een systemische manier kijken naar haar uitdaging. Ik had gekozen voor een tafelopstelling en met mijn kistje vol attributen onder de arm ontmoette we elkaar.
We hadden een kantoordag, lekker lunchen samen en volop over vanalles en nog wat gesproken. Op het moment dat het goed voelde de opstelling te starten, had mijn vriendin nog één belletje te doen. Prima uiteraard. In de tussentijd kreeg ik ook een telefoontje, zo één met impact en ik liep even ons flexwerkkantoor uit.
Haar telefoontje duurde langer dan verwacht. Toen we weer bij elkaar zaten zei ze opgetogen en vol enthousiasme “Yes! Wat gaan we doen?!” “Niks”, zei ik. Het floepte er zo uit. Ik was niet beschikbaar meer. Eerder onbeschikbaar. We moesten beide lachen om dat spontane antwoord.
Ik legde haar uit wat er gebeurde, wat ik geleerd had en ze kon het zich heel goed voorstellen. Het voelde voor mij niet meer alsof ik nu helemaal in het hier en nu een opstelling kon begeleiden. En dus was het veel beter dit een ander keer te doen, in alle rust en zonder impact van dat telefoontje. Mijn vriendin was blij met het feit dat ik op een ander moment wel met de volle aandacht bij mezelf en dus ook bij haar kan zijn.
Voorheen zou ik mijn schouders eronder zetten, gaan met die banaan en mijn stinkende best doen. En dan in de avond in mijn bedje ontevreden zijn met het resultaat. En te moe om te slapen 🙂
Hoe vaak ben jij helemaal beschikbaar voor jezelf?
En daarmee ook voor de ander?
Dat is de Vraag!
Zullen we afspreken wat minder in de ratrace te vertoeven?
Het gewoon wat rustiger aan te doen? Dat is precies wat deze tijd nodig heeft.
En jij en ik ook.
Was getekend, Sabine de Bruijn
