Ja, maar dat kan ik écht niet

Gatver

Van mijn moeder krijg ik nog best vaak te horen dat ik als klein kindje vaak de gevleugelde uitspraak “ja, maar mama, dat lust ik echt niet hoor, echt niet” uit brabbelde. Geloof me, dat is helemaal goedgekomen. Ik lust vrijwel alles en ik ontdek heel graag nieuwe smaken en nieuwe wereldkeukens. Ik sta overal voor open. Eerst proeven en dan pas zeggen wanneer het zo is dat ik het echt niet lust.

Uitdaging

Nieuwe dingen leren. Daar sta ik ook voor open. Het blijft echter wel een uitdaging om dat ene zinnetje dan niet meer hardop te zeggen dan wel te denken; “ja, maar dat kan ik echt niet”…. Vooral bij zaken die ik lastig vind en die iets in mijn gedachtepatronen raken. Echt raken. Een goed voorbeeld is “daar heb ik het lichaam niet voor.”

Usher en Sean Paul

Afgelopen weekend was ik met vrienden aan zee. Op zaterdagavond kregen mijn vriend en ik plotseling een soort van sport- en dansles in één. We waren met een bevriend stel en de hij van het stel stond een beetje stoer zijn diepe squats te doen op lekkere muziek en nodigde me uit dit ook te doen. Dansen, dat kan ie! Mijn heupen zaten niet al te los, dus kreeg ik eerst een les in heupwiegen. De geijkte “Usher en Sean Paul” club nummers werden gedraaid en ik kreeg maar heel even de kans om te zeggen “ja, maar dit kan ik echt niet.” Ineens deed ik het gewoon. Ruben motiveerde me in het dansen, in het maken van deze onwennige bewegingen, die hij zo fantastisch in zich heeft. Ook mijn vriend kreeg hij “aan”.

Ineens gewoon

Op zaterdagavond tussen 23:00-01:00 uur gewoon ja zeggen tegen dat wat iemand je geeft. Gewoon meegaan in datgene waarvan je toch echt zeker weet dat je het niet kunt en het dan ineens gewoon staat te doen. Allerlei gedachten schieten door je hoofd. “Ik zie er raar uit nu”, “mijn heupen zijn niet los te krijgen”, “ik kan niet vanuit mijn heupen dansen”, “ik heb het lijf er niet voor”. En het maakt helemaal niks uit….. Ik deed het ineens gewoon. Met een dikke vette glimlach.

Experimenteren

Wat mij geholpen heeft hier te komen, die gedachten los te laten en gewoon te doen? Improvisatie lessen. Daardoor experimenteer ik met datgene wat een beetje vast zit. Met de belemmerende overtuigingen die ik in me heb. Nu doe ik het gewoon en heb ik er heel veel lol in. Vaak is het ook nog eens heel gezond voor mijn lijf.

Moraal van het verhaal: weet je wel zeker dat je iets niet kunt? Of zit dat gewoon ergens vastgeroest in je hoofd, als een belemmerende gedachte?