JIJ HEBT NOG WAT TE LEREN!

Nou – dan weet je meteen dat je niet voldoet. Dat je niet goed genoeg bent voor wat er moet gebeuren. FAAL!
Leren vanuit het gevoel dat je niet voldoet, is rottig. Eigenlijk is alles vanuit het gevoel dat je niet voldoet rottig. Lang leefde ik zo.

Lang dacht ik dat ik niet voldeed. In zo’n mate dat ik niet eens probéérde te leren. Je best doen is genant als je weet dat je niet goed genoeg bent. Iets met een aap en een gouden ring… Hoe harder je probeert, hoe groter de confrontatie met je gebrek (aan zelfkennis).
Je zou toch beter moeten weten.

LEREN OVER LEREN
Ergens leerde ik over de groeimindset van Carol Dweck. Leerde ik over de impact van het woordje ‘nog’. Ik leerde toen dat een leerproces niet altijd fijn is. Dat echt iets nieuws leren, gepaard gaat met een bewust moment van onbekwaamheid en het idee dat het NOOIT lukt. Het hoort bij het proces van nieuwe verbindingen in je brein en lijf. Net als ongemak.

Ik leerde ongemak en onzekerheid verdragen. Zeker door improvisatietheater. Ik leerde vertrouwen hebben in het proces en dat dat me uiteindelijk tot een gewenst resultaat zou brengen. Ook al voelde het rottig, zwaar en vermoeiend. Ik kreeg vertrouwen in mijn potentie. Straks zal ik voldoen. Ik werkte hard. Ik leerde hard.

Nog steeds haalde ik een positief zelfbeeld uit resultaten. Was het publiek tevreden? Hadden de deelnemers van de training echt wat geleerd? Vond ik zelf dat ik het goed gedaan had? Had ik mijn lat gehaald? Ik vergeleek me met anderen. Was ik beter of slechter dan de anderen?
Dan is die groeimindset een mooie fundering voor een burn-out.

LEREN DOOR ERVAREN
Maar mettertijd ervaarde ik ook trots en zelfvertrouwen, doordat ik kon zien, dat ik een proces van ontwikkeling had doorgemaakt. Ik zag waar ik vandaan kwam en waar het naartoe geleid had. Ik zie de afstand die ik had afgelegd.

Ik ben gaan ervaren, dat ik ALTIJD in proces ben. En dat ik in het moment zelf, niet zo veel te verbeteren heb. Dan is het wat het is. Je bent precies waar je bent en je kunt wat je kunt. Dat waarderen is net zo van toepassing als het niet waarderen. Dus te verwaarlozen. Ik ben gestopt met MIJ te ver- of beoordelen op wat ik in het moment presteer. Die prestatie is dus per defenitie waarde-loos. Wat een last van mijn schouders!

VROLIJK VERBETEREN
Dat wil overigens niet zeggen dat ik mezelf niet meer wil ontwikkelen. ik ben tevreden met waar ik ben. Maar ik leer mezelf nog steeds te pletter! Natuurlijk heb ik nog zat te leren!
Er zijn nog zoveel kansen en mogelijkheden!

Het mooie is dat ik er vertrouwen in heb, dat ik dat kan! Ik stel graag treffende analytische vragen na een voorstelling. Het is een interessant onderzoekje wat er nou precies gebeurde! Ik kan me met een gerust hart, ongemakkelijk en zenuwachtig voelen. Ik durf te experimenteren en fouten te onderzoeken.

Soms triggert de reactie van een ander, bij mij een gevoel van falen. Of zit ik onderin de leerkuil. Het helpt te delen, als ik me daar rottig over voel. Verbinding zoeken, uiten van gevoelens helpt in het geruststellen van mijn autonome zenuwstelsel. Ik communiceer wanneer iets tegenviel, zodat de wijsheid van de ander me helpt vrolijk te verbeteren!

BELEVING VAN ANDEREN
Mensen uiten ongemak, vermijden oogcontact; komen met oplossingen of reageren sussend.  als ik publiekelijk bespreek wat ik graag zou willen leren of welke vragen ik nog heb naar aanleiding van een prestatie. 

Dat begrijp ik. Vanuit de gedachte dat ik niet zou voldoen voor mijn gevoel, zijn mensen lief en willen ze me geruststellen. Maar het is niet nodig. Ik ben tevreden. Denk gerust met me mee de volgende keer! Ik heb zin om van je te leren! En jij?